برای مخاطب خاص فیلم می سازم، جمله ای کثیف است، پلتفرم کلاهبرداری روشنفکرانه ای که از ابتذال فیلم فارسی بدتر است - وبلاگ صنعت چاپ

به گزارش وبلاگ صنعت چاپ، مسعود فراستی گفت: این جمله بسیار کثیف است که من برای مخاطب خاص فیلم می سازم. این نوعی نژاد پرستی است. آیا هنرمندان عظیم برای مخاطب خاص کار می کردند یا مخاطب عام.

به گزارش خبرنگار فرهنگی وبلاگ صنعت چاپ، میز نقد این هفته برنامه سینمایی هفت با حضور مسعود فراستی ، سید امیرجاوید و شاهین شجری کهن به نقد و آنالیز فیلم سینمایی پلتفرم پرداخت.

شاهین شجری کهن در ابتدای این میز نقد گفت: دلیل اقبال شتاب زده به این فیلم به نظرم این است که بر خلاف ادعای فیلم، فیلم حرف خیلی پیچیده ای ندارد. فیلم آب و رنگ پیچیده ای دارد و حرف کوچک و ساده ای دارد. همه حرف های و مایع های فلسفی را می گردد به فیلم نسبت داد اما این فیلم حرفش در دقیقه بیست تمام می گردد و همه چیز آن سطحی و آسان یاب است.

وی گفت: در سال لازم است فیلم هایی در مورد اختلافات اجتماعی ساخته گردد. فیلم هایی که آسان یاب هم باشند. این یک لازم است و این فیلم در این ضرورت نمی گنجد و خیلی بد موضوع را مطرح می نماید جوری که به اصل حرف صدمه می زند.

امیرجاوید نیز در ادامه توضیح داد: قواره فیلم اندازه یک تیزر فرهنگی است. که آخر آن یک کپشن هم بیاید. فیلم در حد یک تیزر یک دقیقه ای است. فیلم یک ایده یک خطی دارد که بیشتر از آن یک خط هم نمی رود. نه می تواند جغرافیا بسازد و نه تاریخ. فیلم در همه جهات الکن است.

جاوید ادامه داد: دوربین کار گیج است. بازیگران گیج اند. فیلم یک نمونه قابل آنالیز برای یک دروغ هنرمندانه است. فیلم اصلا به عدالت دعوت نمی نماید. بلکه فقط یک تنازع برای بقاست.سعود فراستی:

مسعود فراستی هم در مورد پلتفرم گفت: آیا در سینما اینطور است که دکمه با عنوان مضمون و موضوع داشته باشم و برای آن کت بسازیم؟ سینما این نیست که یک مضمون داشته باشیم و برای آن کت درست کنیم. این سینما و ادبیات نیست. سینما بلندگو نیست. فیلم باید باور کردنی باشد و حس داشته باشد.

وی ادامه داد: فیلمساز باید خودش مضمون را باور کند. سینما مردمی ترین مدیوم کل تاریخ هست. سینما برای توده مردم است. موسیقی و نقاشی برای مخاطب خاص است. اما فیلم و سینما برای توده مردم است.

فراستی توضیح داد: این جمله بسیار کثیف است که من برای مخاطب خاص فیلم می سازم. این نوعی نژاد پرستی است. آیا هنرمندان عظیم برای مخاطب خاص کار می کردند یا مخاطب عام. در سینما مضمون طرف نیستیم. با حس طرفیم. آغاز حرکت مضمون است نه قصه و این اشکال اصلی فیلم است.

وی گفت: حرف و مضمون باید به وسیله قصه بیان گردد. در شخصیت ها و فضای فیلم. غیر از این این یک کلاهبرداری روشنفکرانه است که از ابتذال فیلم فارسی بدتر است. فیلم علیه سرمایه داری نیست. اختلاف طبقاتی در آن جبری است جوری که در خدمت سرمایه داری است.