10 فیلم برتر جکی چان؛ جنگجویی که می خندد
به گزارش وبلاگ صنعت چاپ، جکی چان یکی از بزرگترین هنرمندان و بازیگران تمامی دوران هاست. وقتی صحبت از هنر و هنرمند می گردد، تنها بازیگری به معنی هنرمند بودن نیست؛ پایکوبی هم نوعی هنر است، همچنان که موسیقی یکی از انواع آن است و البته اجرا های کمدی هم از انواع هنر محسوب می گردد و البته مبارزه نمایشی حرفه ای. در حالی که شکی نیست که جکی چان، فراتر از یک بازیگر فوق العاده است، او هنرمندی است که رقیبی ندارد. به این علت که نه تنها در هنر های رزمی سریع، خلاق و بی باک است، بلکه رگه های کمدی بازی او هم شباهتی بی مثال به عصری دارد که تنها فیلم های صامت در آن حکمرانی می کردند.
اغراق نیست اگر جکی چان را در آن واحد وارث باستر کیستون، جن کلی و بروس لی بدانیم. درست مثل کمدی فیزیکی کیتون، او باهوش ترین خالق بدل کاری هایی است که حتی مرگ را هم به مبارزه می طلبد. مثل جن کلی او یک طراح بی نظیر و عالی حرکات موزون و هنر های رزمی است که هنرمندی را در شیوه حرکت بدن انسان در فضا پیدا می نماید و بعلاوه دارای قابلیت های ابرانسانی است تا حرکات ورزشی مورد نظر را اجرا کند و مثل بروس لی یک مبارز کونگ فو کله خراب است که تعریف صحیحی از هنر های رزمی را برای نسل های بعدی خود ارائه کرد.
پس همانطور که گفته شد، جکی چان هنرمندی است که فقط یک بار در جهان ظهور می نماید و کسی است که نامش به جای فرز بودن، نادانی و تمسخر ناآگاهانه ای که معمولا از آن استنباط می گردد، پیغام آور ترس و شادی است که متاسفانه این تلقی غلط، به علت فیلم های افتضاحی است که در آمریکا و هالیوود بازی نموده است. اما به هیچ اسم گول فیلم هایی را که در آمریکا بازی نموده است، نخورید. کار های او در زادگاهش یعنی کشور هنگ کنگ، همگی درست و حسابی هستند و سینمای واقعی جکی چان را به تصویر می کشند که در این لیست بعضی از برترین این آثار را به شما معرفی نموده ایم. از دیدن این فیلم ها لذت ببرید.
10. استاد جوان (The Young Master)
- محصول: 1980
- کارگردان: جکی چان
- بازیگران: جکی چان، یوئن بیائو، فونگ فونگ و …
- امتیاز متاکریتیک: ـ
- امتیاز راتن تومیتوز: 79 از 100
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7/1 از 10
چیزی که از جکی چان یکی از سرگرم نماینده ترین شخصیت های سینمایی تمامی دوران ها را می سازد، تنها قدرت بی مثالش در انجام حرکات ورزشی و تعهد بی دریغش به داستان نیست، بلکه درک صحیح او از زبان سینما، قاب بندی و تدوین است و اینکه چگونه از این ابزار استفاده می نماید تا بدل کاری هایش بهتر به چشم بیایند.
استاد جوان که دومین تجربه او در مقام کارگردان است (بعد از اولین تجربه کارگردانی اش یعنی کفتار بی باک که تجربه ی خوبی بود ولی اندکی خامی و بی تجربگی در آن وجود داشت) عصاره ای نافذ و دقیق از دو دهه سینمای هنر های رزمی هنگ کنگ است. با هدایت گرفتن از فیلم سازانی که تا به این نقطه کارگردانی فیلم های او را بر عهده داشته اند، خصوصا از یوئن وو پینگ، چان مبارزه ها را یکی پس از دیگری با حس بی عیب و نقصی از جنبش و حرکت، درک سفت و سختی از ریتم مبارزه و کمدی هابی که حقیقتا به جا هستند و شیرین کاری های فوق العاده بین حرکات پیچیده اش، جلوی دوربین می آورد.
ورای هنرمندی که انرژی و کارزیمای بی همتایی دارد، از همان ابتدا جکی یک کارگردان باهوش هم هست. او هنوز سبک مختص خود را پیدا ننموده است، آن ترکیب منحصربه فرد از اکشن و کمدی است که برای اوست. اما به مانند شخصیت اصلی این فیلم، او حتی در زمان جوانی و 25 سالگی هم استاد بی بدیل کارگردانی است و این سنی است که او این اثر را کارگردانی نموده است. باورنکردنی است.
9. داستان جنایت (Crime Story)
- محصول: 1993
- کارگردان: کرک وونگ، جکی چان، بروس لا
- بازیگران: جکی چان، کنت چنگ، لا کار یینگ و …
- امتیاز متاکریتیک: ـ
- امتیاز راتن تومیتوز: 93 از 100
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 6/8 از 10
البته جکی چان استاد بی چون و چرای اکشن کمدی است، اما داستان جنایت ثابت می نماید که اگر او تمایل داشت تا وجه کمدی شخصیت خود را با وجهی جدی جایگزین کند، به همان میزان می توانست پیروز گردد.
کارگردان این فیلم کرک وونگ، هیچ میزان از حماقتی که در بیشتر کارهای چان وجود دارد، در فیلم خود ندارد و به شکل شگفت آوری، به میزان بسیاری کمی از صحنه های هنر های رزمی بهره برده است. سبک اکشن او شبیه به سبک خون و خون ریزی قهرمانانه جان وو و رینگو لام است آن هم با تکیه بر تیر اندازی ها. حال و هوای این درام رویه ای خشن و سرراست که بر اساس داستان واقعی هم هست، چان را در یکی از دراماتیک ترین نقش هایی که تا به امروز بر عهده داشته است، قرار می دهد.
این یک نقش آفرینی برجسته از چان و خلاف فرایند عادی نقش آفرینی های این ستاره هنگ کنگی است که برای او جایزه اسب طلایی برترین بازیگر را به ارمغان آورد و فیلم ساز افسانه ای تایوانی ادوارد یانگ را مجاب کرد تا بگوید این نقش به قدری خوب است که مستحق گرفتن اسکار هم هست. گرچه چان نتوانست به چنان پیروزیتی دست پیدا کند اما این مهر تایید از طرف چنین فردی، حتی از کسب جایزه ای به بزرگی اسکار هم بهتر است.
8. همواره اژدها (Dragons Forever)
- محصول: 1988
- کارگردان: سامو هونگ، کوری یوئن
- بازیگران: جکی چان، سامو هونگ، یوئن بیائو و …
- امتیاز متاکریتیک: ـ
- امتیاز راتن تومیتوز: 79 از 100
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7/2 از 10
سامو هونگ برای جکی چان مثل هاردی برای لورل یا مثل جینجر برای فرد است؛ یک زوج کمدی شگفت انگیز که در اجرای حرکات ورزشی چابکی و هوشمندی باورنکردنی دارد. اما تفاوت اصلی این است که آن ها نمی پایکوبیند، آن ها مبارزه می نمایند.
این دو هنرپیشه هنگ کنگی با یکدیگر در مدرسه اپرای پکن آشنا شدند و خیلی زود با هم رفیق شدند و در فیلم های بسیاری در کنار یکدیگر حضور داشتند، هم در مقام بازیگر وهم به اسم کارگردان و سکان پروژه های یکدیگر را به دست گرفتند. همواره اژدها فیلمی از سامو هونگ است که حساسیت های متمایز او را نشان می دهد. سبک کمدی هونگ از مال چان هم احمقانه تر است و در این فیلم که یکی دیگر از یار و یاوران همیشگی آن ها یعنی یوئن بائو هم حضور دارد، او اساسا نسخه ای کونگ فویی از سه دلقک را می سازد، شیرین کاری های فیزیکی فراوان و سوء تفاهم های شوخی آمیز زیاد که با صحنه های مبارزه زیاد همراه شده است (که آخرین آن در کارخانه ، صحنه ای بی نظیر در تمامی دوران هاست)
مهم تر از این ها، همه چیز به خوبی پیش رفت: کمدی هنگ کنگی که به سختی برای مخاطب خارجی قابل ترجمه است، اما همواره اژدها یکی از سرگرم نماینده ترین و دلپذیر ترین در بین خیل بزرگی از نمونه های مشابه است. چندین صحنه در این فیلم وجود دارد که از خنده روده بر می شوید (مخصوصا آن سکانس که هونگ و بیائو دزدکی وارد خانه جکی می شوند در حالی که او با کسی واقع شده است) که به علت رابطه فوق العاده ای است که بین این سه نفر وجود دارد.
7. جنگ و دعوا در برانکس (Rumble In The Bronx)
- محصول: 1995
- کارگردان: استنلی تانگ
- بازیگران: جکی چان، آنیتا موی، فرانسوا ییپ و …
- امتیاز متاکریتیک: 61 از 100
- امتیاز راتن تومیتوز: 80 از 100
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 6/8 از 10
فیلمی که قرار بود سکویی برای پرتاب جکی چان به عرصه بین المللی باشد و نخستین قدم در فاز فیلم های آمریکایی به شدت ناامید نماینده او محسوب می گردد، جنگ و دعوا در برانکس با نام دیگر جنجال در شهر فیلمی است که به شکل اختصاصی برای مخاطب خارجی ساخته شده است اما به شکلی بی نقص یک فیلم هنگ کنگی است.
بی خیال دوبله افتضاح این شوید (همواره دنبال نسخه زیرنویس دار فیلم ها با صدای اصلی کاراکتر ها باشید) و اینکه چگونه به شکل واضحی همه چیزی غیر نیویورکی است. بزرگترین نشانه اینکه ملیت اصلی این فیلم چیست، این است که چقدر اکشن فیلم تمیز از آب در آمده است و چقدر بدل کاری ها می توانند دیوانه وار باشند. در تقابل با همتایان آمریکایی درهم و برهمش که حرکات زیبای چان را تکه تکه می کردند و روان بودنش را که به سختی به دست آمده است، از آن می دزدیدند. کارگردان این فیلم یعنی استنلی تانگ با حس درستی از قرارگیری محل دوربین و فرایند پیشروی فیلم، همه چیز را به نحو صحیح تصویر برداری و تدوین می نماید و بیشترین و برترین خروجی ممکن را از هر سکانس می گیرد.
و چه سکانس هایی وجود دارد؟ حلقه ای از شیرین کاری ها در آخر فیلم که کوشش ها، مصدومیت ها و اشتباهاتی را نشان می دهد که با آن ها بدل کاری ها ساخته شده است (که به نوعی سنت جکی چان است) و یکی از برترین ها در کارنامه ای اوست که به پشت صحنه این فیلم می رود و نشان می دهد که چگونه چان واقعا بین دو ساختمان پریده است، چگونه موتورسیکلتی به او برخورد می نماید و خودش را به قایقی بسته است و در حال فرار است و هیچ اتفاقی برای او نمی افتد. یکی از دیوانه ترین مردان تاریخ سینما.
6. استاد مست (Drunken Master)
- محصول: 1978
- کارگردان: یوئن وو پینگ
- بازیگران: جکی چان، یوئن سیو تی ین، هوانگ جانگ لی و …
- امتیاز متاکریتیک: 68 از 100
- امتیاز راتن تومیتوز: 79 از 100
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7/5 از 10
جکی چان در فیلم های بسیاری از یوئن وو پینگ بازی نموده است اما هیچ کدام به میزان استاد مست برای او پیروزیت به همراه نداشته است که مهری بر پیروزی او در فاز اول فعالیت هنری اش است.
فارغ از اینکه به مانند سایر فیلم های این دو نفر، با یک فیلم کمدی سر و کار داریم، از لحاظ داستانی، این فیلم روایتی از یک هنرجوی متکبر و گستاخ است که با رقیبی برتر از خود روبرو می گردد و باید تمرین کند و خودش را بهتر کند تا بتواند مجددا با او مبارزه کند. از لحاظ بصری هم گویا مستقیما از کتاب قوانین و استراتژی های استودیو های فیلم سازی بیرون آمده است: زوم های بسیار سریع هم به جلو و هم به عقب و تصاویر عریض ایستا تا از طریق آن وسعت میدان مبارزه نشان داده گردد.
و چه حرکت هایی! داستان نه چندان عمیق و ضعیف این فیلم صرفا عذری برای این است تا رشته مبارزه های بی سرانجام را به هم وصل کند و یوئن وو پینگ که استاد طراحی حرکات و کارگردانی زبردست از همان سال های آغازین فعالیتش است، به شکل عجیب و مبهوت نماینده ای، هر یک از سکانس ها را سرگرم نماینده و انرژیک می سازد که همگی صرفا بر روی یک مبارز ماهر متمرکز هستند. استاد مست یک لذت صرف برای دیدن از اول تا آخر برای دوست داران هنر های رزمی است.
5. رستوران سیار (Wheels on Meals)
- محصول: 1984
- کارگردان: سامو هونگ
- بازیگران: جکی چان، سامو هونگ، یوئن بیائو و …
- امتیاز متاکریتیک: ـ
- امتیاز راتن تومیتوز: 81 از 100
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7/2 از 10
یک فیلم دیگر از جکی، یوئن و سامو که خود سامو هونگ کارگردانی آن را بر عهده داشته است. رستوران سیار به عقیده ی بسیاری از هواداران سینمای هنگ کنگ، نقطه اوج همکاری این سه فرد محسوب می گردد و البته علت خوبی هم برای این عقیده دارند.
چه در هنر های رزمی و چه در کمدی، زمان بندی و به موقع بودن خیلی مهم است. وقتی صحبت از جک و شوخی است، علتش معین و برای همه عیان است، اما وقتی صحبت از طراحی صحنه مبارزه می گردد، به همان میزان مهم است گرچه بحث زیادی درباره آن نمی گردد. خود چان معتقد است و می گوید که ریتم، مهم ترین المان در یک صحنه ی مبارزه است؛ زمان دقیقی که مشتی روی صورت کسی می نشیند یا جلوی یک حمله گرفته می گردد، از اهمیت زیادی برخوردار است، چیزی که شاید وقتی مخاطب صحنه نبردی را دیدن می نماید، از آن آگاه نباشد اما وقتی که درست سرجایش واقع نشده باشد، آن را از دست می دهد.
از این حیث، رستوران سیار به حقیقت یک کلاس درس است. مهارت سامو هونگ در یکپارچه سازی کمدی و اکشن هیچ وقت بهتر از این نبوده است؛ طریقی که این فیلم بین لحظات شیرین هوشنمندانه، پیوند بین شخصیت ها، شیرین کاری های بزن و بکوب، کونگ فوی استخوان شکن و همه این ها به شکل پیوسته ای در حرکت است، شگفت انگیز است. البته مهارت های بازیگران هم به یاری او می آید که خود او هم شاملش می گردد که در قلب این سن نفر طبیعتا کسی جز جکی چان حضور ندارد. مبارزه تن به تن سرانجامی او با بنی ارکیدز یکی از برترین مبارزاتی است که تا به حال به تصویر کشیده شده است.
4. پروژه آ (Project A)
- محصول: 1983
- کارگردان: جکی چان، سامو هونگ
- بازیگران: جکی چان، سامو هونگ، یوئن بیائو و …
- امتیاز متاکریتیک: 67 از 100
- امتیاز راتن تومیتوز: 77 از 100
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7/4 از 10
با همه این اوصاف، پروژه آ برترین این سه بازیگر و رفقای همیشگی را به ارمغان می آورد. به این خاطر که هیچ چیز نمی تواند جای ظاهر پرشور و ناب فیلم، عظمت احمقانه و قدرت حضور ستاره ای مثل چان را بگیرد.
تفاوت اصلی مابین پروژه ی آ و سایر همکاری های این سه نفر، در این است که این فیلم (ساخت این اثر از طریق خود چان تصادفی نیست) یک پروژه گروهی نیست و بیشتر شبیه به یک اثر اختصاصی جکی چان است که دیگر بازیگران یعنی هونگ و بیائو نقش مکمل را در آن بر عهده دارند. اگر این فیلم در قیاس با بخشندگی هونگ در شریک شدن سکانس ها و صحنه نمایش، نوعی خود پسندی محسوب می گردد، خود فیلم در واقع گواهی بر این است که چان چگونه حاضر است تا به خاطر مخاطب و دیدنگران، دست به هر کاری بزند.
این یکی دیگر از مولفه های اصلی طول عمر فعالیت حرفه ای چان و چهره جهانی اوست: او یکی از ستاره های اکشن نادری است که به هیچ اسم اهمیت نمی دهد که باحال و مرتب و مجذوب کننده به نظر برسد. او فردی است که احتمالا مشت خورده است، لگد خورده است و خلاصه هر چیزی را که فکرش را بکنید، از انواع حرکت های هنر های رزمی نثار او شده است و جورش را کشیده است و پروژه آ یکی از مهم ترین مصادیق خودآزاری اوست. بدلکاری ها در بعضی از صحنه ها حتی باور و اعتقاد را هم به مبارزه می طلبد و طراحی صحنه های مبارزه به شکل ناباوارانه و غیرممکنی، خلاقانه است.
3. افسانه استاد مست (The Legend of Drunken Master)
- محصول: 1994
- کارگردان: لائو کار لیانگ
- بازیگران: جکی چان، آنیتا موی، تی لونگ و …
- امتیاز متاکریتیک: 74 از 100
- امتیاز راتن تومیتوز: 84 از 100
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7/6 از 10
این فیلم که به نوعی یک دنباله اسمی برای فیلم کلاسیک استاد مست محسوب می گردد، اساسا کاری با فیلم یوئن وو پینگ ندارد، اما مقایسه این دو تبدیل به یک مطالعه موردی پژوهشی برای فرایند تغییر در سینمای کونگ فوی هنگ کنگ شده است.
فیلم قبلی یعنی استاد مست، همانگونه که قبلا به آن اشاره شد، خیلی ساده و در واقع صورت ساده سازی شده ای از فیلم های استودیوی برادران شاو است؛ در حالی که این فیلم به شکل غافل گیر نماینده ای یک فیلم حماسی تاریخی با ذهنیتی سیاسی است که همزمان به قدرت حرکات ورزشی هم علاقه دارد و پیکان انتقاد را به سمت شیاطین استعمارگر نشانه رفته است.
جکی چان تا به حال و تا این حد سیاسی نبوده است چه قبل و چه بعد از این فیلم که این یکی از دلایلی است که این فیلم یکی از متمایز ترین فیلم های کارنامه ی حرفه ای اوست که البته باید به ساخت جاه طلبانه ی آن، طراحی صحنه پر زرق و برق آن، لباس های پر جزئیاتش و تصویر برداری های بسیار دقیق آن هم اشاره نمود که علت اصلی برای بلند پروازی نامتعارف این فیلم، مربوط به کسی است که سکان دار پروژه بوده است.
لائو کار لیانگ استاد مسلم کارگردانی فیلم های هنر های رزمی هنگ کنگی در تمامی دوران هاست و افسانه استاد مست، آخرین شاهکار اوست. معروف است که او و چان دائما در طی تصویربرداری در نقطه مقابل یکدیگر بودند و جنگ و دعوا داشتند تا جایی که گفته می گردد که لیانگ از کار اخراج شده است و چان وظایف کارگردانی را بر عهده گرفته است. هر چه که باشد، تنش میان این دو نفر، قطعا به نفع فیلم تمام شده است. دیدار این دو غول نتیجه اش، شگفت انگیز ترین طراحی صحنه های مبارزه ای است که تا به امروز در یک فیلم کار شده است و نظیرش تا به امروز نیامده است و فیلمی نتوانسته است جایش را پر کند.
2. داستان پلیس 3: ابرپلیس (Police Story 3: Supercop)
- محصول: 1992
- کارگردان: استنلی تانگ
- بازیگران: جکی چان، میشل یئو، مگی چانگ و …
- امتیاز متاکریتیک: ـ
- امتیاز راتن تومیتوز: 96 از 100
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 6/9 از 10
یک بار در میزگردی که دورش کارگردان ها حضور داستند، از کوئنتین تارانتینو و سایر فیلم سازان پرسیده شد که چه لحظه ای در تاریخ فیلم را انتخاب می کنید تا در یک کپسول زمانی برای آینده بشریت محافظت کنید در شرایطی که همه چیز ناگهان ناپدید گردد. تارانتینو آخرین نقطه اوج فیلم ابرپلیس را انتخاب کرد و گفت:این صحنه ای است که بیگانگان می توانند ببینند و از دیدنش شگفت زده شوند و نمایشی است از آن چه که سینما می تواند انجام دهد.
همه دور میز به انتخاب تارانتینو خندیدند و آن را به شکل یک شوخی تلقی کردند و یا سلیقه او را مسخره کردند. اما جالب است که باید به آن ها خندید. این عملا غیرممکن است که 15 دقیقه سرانجامی ابرپلیس استلی تانگ و شاهکار جکی چان را ندید و از این کار بزرگ در شگفت نبود که این هنرمندان حاضر اند دست به چه کارهایی بزنند و چقدر مهارت دارند تا دیوانه وارترین و غیر مسئولانه ترین ایده های قابل تصور را اجرا نمایند.
اساسا کوشش بی فایده ای است تا شرح دهیم که چرا این فیلم به شکل ناباورانه ای سرگرم نماینده است و آدرنالین خون شما را بالا می برد و این فقط لایه ی رویی فیلم است؛ صرفا نگاهش کنید و از نمایش هر کسی که در این فیلم است، متحیر شوید. به خصوص باید سپاس گزاری ویژه ای از میشل یئو کرد. یکی از ستاره های بی تکرار فیلم های اکشن هنگ کنگی در تمامی دوران ها که از همه نظر به میزان ستاره های مرد هم بازی اش درخشان است اما آن قدر ها مشهور نیست. کافی است فقط یک بار آویزان شدن او از اتوبوس یا فرود او بر روی قطار از روی موتور سیکلت در حال حرکت را ببینید. محال است که فراموشش کنید.
1. داستان پلیس (Police Story)
- محصول: 1994
- کارگردان: جکی چان
- بازیگران: جکی چان، بریجیت لین، مگی چانگ و …
- امتیاز متاکریتیک: 78 از 100
- امتیاز راتن تومیتوز: 93 از 100
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7/6 از 10
خود جکی چان این فیلم را برترین فیلم خودش می داند، پس چه کسی می تواند با او مخافت کند؟
قسمت اول داستان پلیس که تولدی بر طولانی ترین و پیروز ترین سری فیلم های جکی چان است، برترین طراحی صحنه های مبارزه ی او را ندارد مثل فیلم افسانه استاد مست یا جنون بی مانندی ندارد که با آن مرگ را هم بگردد به چالش کشید مثل فیلم ابر پلیس اما خلوصی در این فیلم وجود دارد که بی همتاست. این خود جکی چان است و معرف او به اسم یک سینماگر مولف است. (که قطعا این چنین هم هست).
داستان پلیس، چان را در حالی به تصویر می کشد که بیشترین میزان مهارت و کوشش خود را داراست. هم به اسم بازیگر و هم به اسم کارگردان. این جا با هنرمندی روبه رو هستیم که صرفا با داشتن یک سکانس در این فیلم راضی نمی گردد. سکانس هایی که حتی نمی توانند به حدبیشتر پتانسیل او در کمدی و اکشن یا هر دو برسند.
سکانسی ساده که در آن جکی به تلفن جواب می دهد، کیتونی ترین شیرین کاری اوست که یک بدل کاری شگفت انگیز است؛ صحنه جداشدن که باید روی پرش خطرناک موتور سیکلت به سرانجام برسد. تعقیب و گریز در مرکز خرید که به هیاهو و دیوانگی از شیشه های تکه تکه شده و استخوان های شکسته شده منتهی می گردد. تعهد به انجام برترین نسخه ممکن از هر چیز، حقیقتا تکان دهنده است و چان خودش را فدا می نماید و همه چیز را با جزئیات فوق العاده ای به تصویر می کشد و برای ما، همه این کار ها را انجام می دهد.
منبع: Taste of Cinema
منبع: دیجیکالا مگ