آمار نگران کننده رئیس اتحادیه صنف اغذیه فروشان و موادغذایی تهران از شرایط این صنف در دوره کرونا! - وبلاگ صنعت چاپ

به گزارش وبلاگ صنعت چاپ، خبرنگاران : دل اسدالله احمدی شهریور هم از دست کرونا خون است.

به گزارش وبلاگ صنعت چاپ علی مظاهری خبرنگار اقتصادی با رئیس اتحادیه صنف اغذیه فروشان و موادغذایی تهران گفت وگو نموده است. این گفت وگو نشانه ای از زمین گیری یک صنف و دست اندرکارانش در این روزگار بلاخیز است.

صنف اغذیه در این روزگار کرونایی واقعا فقط 10 درصدش فعال بوده؟

بله، این ویروس منحوس روی همه حوزه های کاری به طور گسترده تاثیر منفی داشته و صنف پزندگان و اغذیه فست فود نیز تا 90 درصد تعطیل شده.

دلخوشی آن 10 درصد برای فعالیت؟

به صورت بیرون بر فعالند برای اینکه چراغ های مغازه خاموش نگردد وگرنه استفاده چندانی برایشان ندارد.

شرایط کارگرها چطور است، بسیاری هم که بیمه نیستند؟

بیشتر واحدهای برند تا 500نفر پرسنل داشتند، بعضی برندها در تهران تا 13 شعبه دارند، حتی در شهرستان ها شعبه دارند الان بیشتر کارگرها بیمه شده اند.

این ویروس در اسفندماه نازل شد که برای ما فصل فروش است و معمولا واحدها چندماه پیش تر با خرید مواد اولیه طوری زمان بندی می نمایند که در اسفندماه کسب وکارشان گل کند.

پس اوج فعالیت و درآمد صنف شما همین فصل بوده که از دست رفته؟

بله. واحدها دچار ضرر مضاعف شدند حتی مواد اولیه تاریخ مصرف دار فروش نرفت و...

پس اوضاع خوبی ندارید؟

عرض کردم. صنف ما واقعا دچار عسر و حرج شده.

حدس می زنید چند نفر بیکار شده اند؟

فعلا تعیین نیست. خیلی واحدها به ویژه برندها، حق بیمه کارگرانشان را با وجود بیکاری شان واریز می نمایند و بیمه ها فعلا برقرار است تا ان شاءالله این شرایط سفید گردد.

تعداد واحدهای صنفی فعال تهران؟

حدود سه هزار واحد. با پروانه.

حداقل کارگرهای هر واحد به جز برندها؟

واحدهای عظیم بیشترا تا چهل، پنجاه نفر پرسنل دارند اما میانگین هرکدام را پنج تا شش نفر حساب کن.

برای جبران زیان های صنفی پیشنهادهایی به دولت ندادید؟

چرا الان متن درخواست پیش روی من است چند درخواست اصلی داریم.

نخستین درخواست از دولت؟

اعطای تخفیفات و تعدیل های اقتصادیاتی اعم از اقتصادیات عملکرد و ارزش افزوده.

دومین تقاضا؟

شهرداری عوارض دریافت نکند.

دیگر؟

معافیت پرداخت حق بیمه کارگران برای مدت معلوم.

چهارم؟

لحاظ بیمه بیکاری برای کارکنان و کسبه.

پنجم؟

شمول مقررات بیمه بیکاری حداقل سه ماهه برای صاحبان واحدهای صنفی.

ششم؟

اعطای وام های کم بهره.

هفتم؟

جبران خسارت مواد اولیه تاریخ مصرف دار.

هشتم؟

استمهال ارسال اظهارنامه اقتصادیاتی و منظورنکردن جریمه دیرکرد.

به کدام تقاضا ترتیب اثر داده شده؟

در ارتباط با اقتصادیات چندماهی مهلت داده اند اما درباره دیگر موارد درخواستی تا به امروز هیچ ترتیب اثری داده نشده.

کسانی هستند که مستاجر واحد صنفی اند تکلیف این خسارت دیدگان چه می گردد؟

متاسفانه خیلی ضرر کردند البته با پیگیری های بعضی مالک ها 30 تا 50 درصد از اجاره کم نموده اند. بعضی مالک ها اسفند و فروردین اجاره نگرفته اند.

برندهای شاخص برای واحدهای استیجاری برای دکور و مبلمان مغازه و... هزینه های زیادی نموده اند تکلیف چنین زیان هایی چه می گردد؟

شما حساب کن بعضی برندها برای یک واحد 200، 300 متری بالای یک میلیارد هزینه نموده برای فضاسازی. چون هزینه ها سرسا آور است.

پس واقعا خیلی ها دچار عسر و حرج شده اند!

بله ضمن اینکه خیلی از واحدها نیز گنجشک روزیاند یعنی اگر مغازه شان یک روز کار نمی کرد شب برای زن و بچه شان چیزی نمی توانستند خانه ببرند. این چنین مشکلاتی اتفاق افتاده.

اما شایع است که این صنف تا 50 درصد سود دارد؟

صنف ما از اصناف کم درآمد و ضعیف است. حدود 80 درصدشان درآمد متوسط دارند و به شدت آسیب پذیرند. زیرا در سطح تهران به قدری واحد صنفی ایجاد شده که به حد اشباع که چه عرض کنم، از زمان خیلی پیش تر از کرونا به حد بحران رسیده بود! دوما کسی جرات نمی کند چنان سودهایی داشته باشد.

لطفا بیشتر شرح دهید.

زیرا بحث رقابت است هر واحد می خواهد نازل ترین قیمت و باکیفیت ترین جنس را عرضه کند تا چراغ مغازه اش روشن باشد. الان در این صنف رقابت ها تنگاتنگ است.

پس رقابت بی رویه در این صنف هم مخل است و نه سازنده؟

در صنف های دیگر هم رقابت بی رویه اغلب مخل کسب وکار است. اما در صنف ما این واقعیت بدتر است؛ اینکه در یک خیابان مثلا 10 واحد صنفی ضروری است اما می بینید 50 تا باز می گردد! اغذیه فروشی هم که بورس پذیر نیست.

اوایل کرونا اگر می دانستید چنین تاثیر گسترده ای خواهد داشت چه توصیه ها و راه حلهایی به همکاران می دادید؟

واقعیتش این کرونا بلایی بود که ناگهانی آمد. صنف مواد غذایی با مردم و خانواده سروکار دارد. خانواده ها که بیرون می آیند در کنار خرید و گردش غذایی هم بیرون می خورند اما در این دوران ناگهان ورق برگشت. هیچ کاری از دستمان بر نمی آمد چه کار می توانستیم بکنیم.

از سوی همکاران چه انتقادهایی می گردد؟

واحدهای تحت پوشش ما انتقاد و اعتراض دارند. تلفن می زنند و مراجعه می نمایند ولی ما تنها کاری که توانستیم بکنیم نامه به اتاق اصناف تهران و ایران و وزارت بازرگانی دادیم. کاری دیگر از دستمان بر نمی آید. صدمه دیدیم واقعا.

دولت که گفته به یاری آسیب دیدگان می آید؟

تا حالا که در حد حرف بوده و ما هیچ یاریی ندیده ایم.

دولت توان اقتصادی یاری بلاعوض مانند دیگر کشورها ندارد. اما وعده و وعید داده اند برای پرداخت وام کم بهره. این سیاست کارساز است؟

واحدهای بسیاری هستند که اگر یاری دریافت ننمایند دیگر نمی تواند به فعالیت خود ادامه دهند که خودش خطر عظیمی است. واحدهایی که اگر روزانه کار نمی کردند زن و بچه هایشان نیازمند می شدند الان بسته شده و سرمایه ای ندارند تا به کار بپردازند دولت باید این بخش را دریابد و وام بلاعوض بدهد تا به بیکاران اضافه نگردد ولی متاسفانه دارد همان می گردد.

پس درآمد اغلب واحدها در هر صورت پایین است، چه کرونا بماند چه برود.

در گذشته ما حریم امن داشتیم و امنیت صنفی برقرار بود به خاطر مثلا مهار یا پنهان کردن بحران بیکاری این فضا و حریم امن را برداشته اند که اشتباه بود چون در هر شغلی باید حد و حدودی باشد آیا درست است در یک خیابان چند واحد اغذیه وجود داشته باشد؟

شده یکی بود یکی نبود در هر خیابان، کُلی اغذیه فروشی بود؟

ما بالاخره به مسوولان حرف و اعتراض و نظرات مان را می رسانیم و آنها هستند که تصمیم گیرنده اند. بعضی وقت ها هم زیاد اصرار کنیم می گویند به خاطر خودتان می گویید که چندتا واحد صنفی دارید!

ولی شما که نماینده یک صنف هستید هرچند صاحب واحدهایی هم باشید!

منطق نباشد این حرف ها هم زده می گردد صنف ما بالای 80 درصد مظلوم واقع شده چون صنف ضعیفی هستیم بیشتر ضررنموده ایم.

گردش اقتصادی صنف شما قابل احصا است که دریابیم در این دوران میزان ضرر و زیان تان چه قدر بوده است؟

می گردد این را جمع و تفریق کرد هرچند تا به امروز انجام نشده ولی در کل ما سه هزار واحد صنفی و شماری واحدهای بدون پروانه داریم ولی رقم بالایی است؛ کم نیست حتی آن 10 درصد فعال هم زیان ده است.

سکوی پرتابی و امیدی نیست؟

امید واحد صنفی به اتحادیه اش است ما هم که تحت پوشش اتاق اصناف تهران و در راس آن اتاق ایران و صمت هستیم. ما که خودمان نمی توانیم وام بدهیم خود اتحادیه سه ماه است که درآمد ندارد و تعطیل است.

راه حل برون رفت از این شرایط؟

خود مسوولان بیایند آنالیز نمایند و برنامه بدهند تا وضع از این بدتر نگردد. چرخه فروش و فراوری و پخش زنجیروار به هم ربط دارند ما بیشتر مصرف مان پنیر، گوشت مرغ، سوسیس و... است که اگر یکی از زنجیره ها آسیب ببیند دیگران هم متاثر می شوند. مثلا در این مدت ارزانی مرغ به خاطر بسته بودن اغذیه فروشی ها بوده است که مصرف پایین آمد و فراوری بالا بود.

پس حال عمومی صنف شما اصلا خوب نیست؟

اصلا. ضربه مهلکی خورده. بی سابقه در تاریخ.

فراتر از این همه تلخی از خوشی ها و خاطرات خوب اتحادیه بگویید.

در این سی و اندی سال من از اول حقوق نگرفتم برای رضای خدا با عرق صنفی کوشش کردم مشکل مراجعان حل بگردد و گرهی باز کنیم اینها مایه شادی است.

اطلاع دارید در کشورهای دیگر چه یاری هایی از سوی دولت شان برای اتحادیه ها منظور شده؟

تا جایی که خبر دارم در آمریکا و اروپا یکایک این واحدهای زیان دیده شناسایی شده اند. واحدهای بسته شده تحت حمایت هستند و یاری می گیرند. اینجا در ارتباط با اظهارنامه های اقتصادیاتی چند ماهی فرجه داده اند و بس. ولی خودشان هم می دانند با این احوال کسی نمی تواند اظهارنامه بدهد.

و از رخدادهای صنفی خوب؟

این اتحادیه در کار های نیک هم فعال است. در رزن استان همدان و روستاهای محروم اردبیل هفت هشت تا مدرسه ساختیم و در کارهای نیک دیگر هم فعال هستیم. سال گذشته حدود 80 مورد جهیزیه برای نوعروس های نیازمند تهیه کردیم. هرچند گفتن ندارد.